دوست داشتن من فرضیه نیست؛
دوست داشتن من قضیه ای دوشرطی است ؛
یعنی : من تو را دوست دارم اگر و تنها اگر تو مرا دوست داشته باشی.
باز آ باز آ هر آنچه هستی باز آ
گر کافر و گبر و بت‌پرستی باز آ
این درگه ما درگه نومیدی نیست
صد بار اگر توبه شکستی باز آ
یه عمر به فکرش باشی
یه عمر توی تموم لحظه هات قدم بزنه
اما تهش بی تفاوتی باشه
بچه که بودم وقتی یه چیزی از مامانم میخواستم و تا یه مدتی بهم نمیداد یا فقط وعده ش رو بهم میداد ؛ بعد یه مدت فراموشش میکردم ، واسه ی همیشه.
اما انگار عادت شده واسم ، تکراری شده واسم : خواستن و نتوانستن ، خواستن و نداشتن.
نذار نبودنت ، نداشتنت واسم عادت بشه ، تکراری بشه.
دارم از دور فقط نگات میکنم
جلوتر بیام ، نیام؟!
نمیدونم
پاهام توان نداره ، سست شده ، می ترسه...
میترسه جلوتر بیاد و تو دورتر بشی
از دور دیدنت هم قشنگه
هوای یک قرار دونفره زده به سرم
هوای یه صحبت طولانی
نوشیدن دوتا چایی قندپهلو
زل زدن های پر از شرم و حیا
سکوت و مکث های کمی کشیده تر ؛ تا بیشتر بشنوم نوای گرم عاشقانه ات را
نمیدونم اصلا شاید یهو دیدی زدم به سیم آخر
دارم به این فکر میکنم برای ترم های بعدی چه روشی رو دنبال کنم تا نمراتم بهتر و بهتر بشه ، فکر کنم هنوز نفهمیدم چطوری باید درس بخونم
بعد دارم فکر میکنم که بین دو ترم چه کارایی حالمو خوب میکنه ، مثلا میخوام چند تا کتاب خوب بخونم ولی نمیدونم چی بخونم ، بعد میخوام یه کلاس متفرقه برم ولی بازم نمیدونم چی ، دقیق نمیدونم چه کار کنم فقط میدونم باید حالم رو بهتر کنم
میتونید اگه میتونید کمک کنید و راهکار بدید
هدف درس خوندن چیه؟
.
.
.
.
نمیدونم...
.
.
شاید تنها بهونه ی درس خوندن ام اینه که به یه هدفی برسم...
روزی چند بار برنامه ریزی میکنم که درس بخونم ته تهش چند صفحه شو میخونم
آخه من چه کار کنم که استرس ندارم؟ قرص یا آمپول استرس زا نمیشناسین تزریق کنم ؟
شماهم اینطورین یا من فقط این شکلیم؟
راه کار مناسب چی تو آستین تون دارین؟
با همه ی دلشوره ای که دارم همچنان آرامم
از آینده و اتفاقاتش بی خبرم
اما انگار دلم کمی قرص است
کمی مطمئن
شاید دلم چیزی میداند که عقلم به آن قد نمیدهد
شاید اتفاقات آینده زیباتر از الان است که هنوز محکم قدم برمیدارم
میدانم همین روز ها قرار است اتفاقات جدیدی بیفتد
اتفاقات مهم و تعیین کننده ای
از روزهای نفس گیر امتحان گرفته تا
تا آنجا که برایش دلهره دارم و کمی ترس خوب
با خودم قرار گذاشته ام به زودی چند تا کتاب بخوانم
باید پیام های یک گروهی را هم بخوانم و نکته هایش را یادداشت کنم تا بیشتر یادم بماند
باید کمی بیشتر خودم باشم
همان خودی که خدایی تر است
همان رود آرامی که مطمئن به دل دریا میزند
